De Centrale Kalahari is het grootste wildreservaat van Afrika, gelegen in het midden van Botswana. Het reservaat is een kwart groter dan Nederland en bereikbaar via een fly-inn of per 4x4. Tijdens onze rondreis door Namibië en Botswana in 2021 zijn we met een Toyota Hillux via Xade Gate (westelijke gate) het park ingegaan en vanaf daar naar het noorden gereden door het park. In dit blog vertel ik jullie meer over onze ervaring in dit park en wat we gezien en beleefd hebben.

De dag voordat we de Centrale Kalahari in zijn gereden hebben we onszelf goed voorzien in Ghanzi van het nodige water, eten en uiteraard de auto vol getankt. Net nadat we de grens van de Centrale Kalahari overgingen, zagen we rook. Hoe langer we reden, hoe dichter het vuur bij de weg kwam. Wij denken dat het vuur ontstaan is door extreme droogte, maar het kan ook aangestoken zijn voor werkverschaffing. Gelukkig reden we over een zoutpan, waar je iets harder kan rijden indien nodig. De vlammen waren wel 2 tot 3 meter hoog en omdat er twee 4x4 banen naast elkaar lagen, konden we er langs rijden. Er was geen andere route, dus we hadden twee opties: wachten of er hard langsrijden. We kozen er dus voor om er hard langs te rijden en ondertussen was de hitte in de auto te voelen. 

De afstand van Ghanzi naar onze eerste overnachting in Xade was minder dan 200 kilometer. Het eerste deel was normaal rijden over gravel, maar de laatste 2 uur reden we door mul zand met een snelheid van 30-40 kilometer per uur. Eenmaal ingecheckt kregen we een campsite toegewezen op een paar honderd meter van de gate. Er was een toiletblok op 50 meter lopen, maar er was geen stromend water. Om de wc door te spoelen gebruikten wij een grote emmer met daarin een kleine emmer. Douchen zat er die dag ook niet in. Van één 4x4-auto hadden we de daktent al opgezet en met de andere 4x4-auto gingen we nog even op safari.

Op 2 kilometer van de campsite was er volgens de kaart een watergat, dus daar gingen we naartoe. We zagen er gemsbokken, springbokken, roofvogels, gewone vogels en in de verte ook onze eerste olifanten van deze reis. Terwijl we de olifanten bekeken met onze verrekijker en camera hoorden we een leeuw van dichtbij brullen. Op ongeveer 50 meter lag een mannetjes leeuw met (helaas) een zender om zijn nek. De brul gaf me kippenvel waarna ik voor de gein een opmerking maakte: 'wedden dat die vanavond bij ons kamp langskomt, dat is maar 2 kilometer verderop'.

Net voor 18.00 uur waren terug bij de campsite en hadden we gegeten en gedronken bij het vuur. Alles was netjes klaargezet door dezelfde meneer die ons had ingecheckt. Je went al snel aan de Afrikaanse tijden en vaak lig je rond 21.00 uur in bed te luisteren naar de geluiden van Afrika. Los van wat jakhalzen en hyena’s op grote afstand hoorden we niet veel en sliepen we al snel. Totdat onze gespotte leeuw van de middag safari besloot om ons kamp al brullend te passeren. Alles was donker en het enige wat we hoorden was het gebrul van een leeuw. Verstijft in onze daktent gingen al mijn haren overeind staan, je hart zit in je keel en je houdt zelfs je adem even in. Het geluid werd zachter, dus hij liep weer verder en na een tijdje vielen we opnieuw in slaap.

De wekker was wel gezet, maar zodra de zon een klein beetje licht geeft, zijn we al wakker. We openden de rits van de tent en samen met de overburen hebben we eerst even rond gekeken of de leeuw van vannacht nergens rondom ons kamp lag. Je weet maar nooit! We spotten niets, dus de kust is veilig. Ondertussen stond ik even een vlog te maken van onze eerste dag en ochtend in de Centrale Kalahari. Terwijl ik mijn eerste woorden zei, begon de leeuw weer te brullen. Gelukkig wel heel ver weg, maar het hart zat weer in de keel. Mijn suggestie was: opfrissen, inpakken en kijken of we de leeuw konden spotten onderweg naar onze volgende locatie Lekhubu Campsite. De afstand die we moesten rijden van Xade naar Lekhubu campsite was iets meer dan 150 kilometer (5 tot 5,5 uur) maar dat ging zeker de hele dag kosten inclusief stops. Ons doel was om te slapen bij Piper Pan, dat ligt halverwege de route, maar deze plek was toen al volgeboekt. 

Onderweg spotten we twee keer een mannetjes leeuw, één actief aan de wandel, de andere in de schaduw zoals je ze vaak tegenkomt. Verder veel grondeekhoorntjes, springbokjes, struisvogels en (roof)vogels. Het was echt bijzonder om in zo’n grote leegte te rijden en dan wildlife te spotten, je voelt je alleen op de wereld. Hoe dichter we bij Lekhubu campsite kwamen hoe meer rookpluimen we zagen, voor ons gevoel stond er wel een kwart van de Centrale Kalahari in brand.

Een campsite bestaande uit zand en wat bosjes, geen longdrop of vuurplek. Dus letterlijk in 'the middle of nowhere'. We hadden de auto’s zo neergezet dat we tussen ons in het vuurtje konden maken en ook de zonsondergang konden zien en fotograferen. Qua avondmaaltijd hadden we alle avonden een soort van stoofpotje bedacht die we in een gietijzeren pan konden klaarmaken door alleen te roeren! Salade erbij en je hebt een perfecte maaltijd.

Op avontuur in de avond door de Kalahari

Na de zonsondergang kletsten we nog wat bij het vuur totdat Kirsten zei; 'kijk daar de zonsondergangkleuren eens, dat is mooi'. Waarop Gerard antwoorde:  'de zon ging net precies in tegenovergestelde richting onder'. Wat we zagen was dus vuur. We zijn bovenop de auto geklommen en het was moeilijk bepalen hoever het vuur van ons vandaan zou zijn, maar de horizon was van links naar rechts vuurrood en de wind stond recht onze kant op. Neem je het risico? Wij niet! Wij hebben om 20.00 uur in het donker onze daktenten ingeklapt met een hoofdlampje. Op dat moment bedachten we op basis van de windrichting dat we naar het noorden moesten rijden. Deception campsites zijn +/- 25 kilometer weg dus daar moesten we met een uur kunnen zijn.

De eerste 14 kilometer reden we naar het noordoosten, waardoor we naar het vuur toereden. Tot op zekere hoogte dat het vuur exact aan de rand van de 4x4 route kwam. Gelukkig reden we op een zoutpan en konden we er ruim omheen rijden. Erg indrukwekkend om het vuur zo mee te maken en de dieren ook op de vlucht te zien slaan. Toen we bij Deception campsites waren aangekomen, waren de meeste plekken vrij. De wind en vuur situatie was echter op iedere campsite vergelijkbaar met Lekhubu campsite en voelde niet veilig. We zijn nog 20 kilometer doorgereden naar Sunday Pan campsites, om +/- 22:30 kwamen we bij campsite 2 en deze was vrij. Het voelde veilig. Vuur en wind ver weg, veel open vlaktes ertussen. Daktenten opnieuw uitgeklapt en direct weer wezen slapen.

Geen wekker gezet, maar toch vroeg wakker. Even de adrenaline rush van gisteren besproken en toen bedacht dat we Sunday Pan omgeving maar zouden gaan verkennen. Sunday Pan stond net als Piper Pan op onze lijst voor overnachtingen, maar ook volgeboekt. Op 2 kilometer rijden was er een  'man made' watergat, met deze droogte trekt dat dieren aan en dus de 'place to be'! Jakhalzen, gemsbokken, wrattenzwijnen en vogels. Prachtig! We hebben nog wat rondgereden in de richting van Leopard Pan, daar spotten we een nest van jonge jakhalzen, wat een schattige beestjes als ze zo klein zijn.

Uiteindelijk zijn we rond het middaguur weer teruggereden naar de campsite. Hier hadden we wat geluncht waarna we weer op pad gingen. We reden nagenoeg dezelfde route, ik wilde namelijk toch graag weer de jonge jakhalzen fotograferen. Hoe vaak krijg je die kans!? Op de terugweg nog een paar uilen gespot en uiteindelijk hebben we tot iets voor 18.00 uur bij het watergat gestaan om zo op tijd bij de Sunday Pan campsite aan te komen. We hebben toen wat gegeten, genoten van de zonsondergang, sterrenhemel en de opkomende maan.

Geen wekker gezet, maar we waren wel weer op tijd wakker. Ik wilde graag weer naar de jonge jakhalzen, niet op de route, maar ik had uitgerekend dat het haalbaar was. Omdat we direct naar Leopard Pan reden, zagen we ook nog Bat-eared foxes (Grootoorvos). Je ziet ze zelden. De jakhalsjes waren er weer en het leek zelfs alsof ze iets meer uit het hol kwamen. Vanaf Leopard Pan zijn we naar het zuidoosten gereden in de richting van Deception Pan campsites, er was hier gelukkig niets afgebrand. Vanaf hier zijn we noordwaarts gereden in de richting van Matswere Gate, tot aan de gate was alles nagenoeg afgebrand. Zo'n 30 kilometer lang alleen maar afgebrande vlaktes met hier en daar wat steenbokjes, roofvogels die boven de vlakte cirkelden en Kori Bustards (Koritrap) die door de zwart afgebrande vlakte liepen. Iets voor 12.00 uur reden we het park uit.

Benzine & kilometers

Wij hadden na 4 dagen rijden nog een derde over aan benzine. Onze berekening van 150 liter op 500 kilometer was ruim. De afstand die je aflegt in het park is uiteindelijk niet groot omdat je langzaam rijdt. Ik denk dat we ongeveer 500 kilometer hebben afgelegd in 4 dagen en je hoeft niet continu 4x4 te rijden, op de meeste routes voldoet de 2x4-auto omdat de zoutpannen echt hard zijn. Echter adviseren wij altijd een 4x4 cursus te doen vóór je reis.

Mijn advies over de Centrale Kalahari 

Wat een ervaring! Ik kan iedereen de Centrale Kalahari aanraden. Boek op tijd en ga minimaal 3 nachten. Persoonlijk vind ik het mooiste gebied toch wel de omgeving van Deception Valley. Ben je nieuwsgierig geworden naar dit gebied en wil je deze reis of een soortgelijke reis maken naar de Centrale Kalahari? We bieden verschillende reizen aan waarbij je de Centrale Kalahari bezoekt. Zoek een reis die bij je past of vraag anders een rondreis op maat aan bij ons.