Begin september heb ik een prachtige reis gemaakt naar Oost Groenland. Ik ben een dag eerder ingevlogen op Reykjavik en kwam middenin een storm aan. Na een prima nacht vertrok de bustransfer de volgende ochtend naar Akureyri, dit was een transfer van circa 5 tot 6 uur (incl. een verplichtte busstop van 45 minuten voor de buschauffeurs). Na aankomst in Akureyri konden we onze bagage vast afgeven bij de cruiserederij en vervolgens nog even door het dorpje lopen. Eind van de middag volgde het inschepen en startte onze reis naar het prachtige en in herfstkleuren gehulde Oost Groenland. Na een volle nacht en dag varen kwamen we aan in de baai van Scoresby Sund waar onze expeditiesreis écht begon! In dit blog neem jullie graag mee in de verschillende landingen en fjordcruises die ik heb gemaakt.
1. Hurry Inlet (dag 3)
Wakker worden na een volle zeedag met een ijsberg voor je patrijspoort zorgt ervoor dat je meteen op scherp staat en zonder na te denken naar buiten rent om foto’s te maken op het dek van het schip. Ik was erg blij om te horen dat we hier ook aan land zouden gaan. Hurry Inlet (een fjord) kreeg de naam in 1822 van William Scoresby Jr die een eer bracht aan de heer Nicholas Hurry, de eigenaar van het schip Baffin. We kregen uitleg over deze eerste landing (oostelijke over van Hurry Inlet) en werden met zodiacs voor het eerst aan land gebracht. Ik heb ervoor gekozen met de hikers mee te gaan en we hebben gewandeld over een landschap wat al in prachtige herfstkleuren was gehuld met ook een prachtig uitzicht over de fjord en water wat richting de fjord stroomde. Eén van de gidsen zag een poolvosje (heel erg in de verte), maar met een goede verrekijker zag je de witte poolvos mooi rennen over de bergen. Kleine sidenoot: mensen die weleens op Spitsbergen of Groenland zijn geweest kennen de verhalen over permafrost en de modder als het langzaam ontdooit. Ik heb dit keer in levende lijve ondervonden hoe dit als bijna drijfzand je tot over je knieën opslokt. Interessante gewaarwording en vooral erg grappig voor de rest van de groep om te zien dat ik tot zover vastzat in het modder. Met wat hulp eruit gekomen en me schoongewassen in de fjord.
© Marius Kubler
In de middag bezochten we Dumbrava, een gebied gelegen aan de oostkust van Hurry Inlet. Hier heeft Constantin Dumbrava, een Roemeense wetenschapper, in 1930 illegaal een woning (hut) gebouwd met de ambitie handel te drijven met de lokale bevolking. Zijn ambities waren van korte duur, aangezien hij in 1931 werd opgepakt en naar Europa terugkeerde. Het huis is vervolgens onder de bevoegdheid van de gemeente van Scoresby Sund komen te vallen en heeft als uitvalsbasis gediend voor jachtexpedities. De wandeling ging over een prachtige toendra met uitzichten op een vallei met aan het eind een terugtrekkende gletsjer. Onze gids zag een poolvos (blue fox) en deze zeldzame poolvos heeft een donkerblauwe, bruine of grijze vacht en vormt slecht 1% van de totale poolvossen populatie. Na een lange observatie van dit prachtige beestje besloot ik aan te sluiten bij de medium hiking groep en zijn we nog op zoek gegaan naar verschillende vogels en mooie plaatsen voor natuurfotografie. Wat een toffe dag!
2. Dumbrava (dag 3)
In de middag bezochten we Dumbrava, een gebied gelegen aan de oostkust van Hurry Inlet. Hier heeft Constantin Dumbrava, een Roemeense wetenschapper, in 1930 illegaal een woning (hut) gebouwd met de ambitie handel te drijven met de lokale bevolking. Zijn ambities waren van korte duur, aangezien hij in 1931 werd opgepakt en naar Europa terugkeerde. Het huis is vervolgens onder de bevoegdheid van de gemeente van Scoresby Sund komen te vallen en heeft als uitvalsbasis gediend voor jachtexpedities. De wandeling ging over een prachtige toendra met uitzichten op een vallei met aan het eind een terugtrekkende gletsjer. Onze gids zag een poolvos (blue fox) en deze zeldzame poolvos heeft een donkerblauwe, bruine of grijze vacht en vormt slecht 1% van de totale poolvossen populatie. Na een lange observatie van dit prachtige beestje besloot ik aan te sluiten bij de medium hiking groep en zijn we nog op zoek gegaan naar verschillende vogels en mooie plaatsen voor natuurfotografie. Wat een toffe dag!
3. Øfjord fjordcruise (dag 4)
Øfjord ligt tussen Milne Land en Renland met bergtoppen van bijna 2.900 meter. Na de lunch gingen we met MS Plancius de monding van deze fjord binnen. De ijsbergen waren overal in de meest bijzondere vormen en groottes. Ik kon wel foto’s blijven maken, wat prachtig. Ook de hoge bergen rondom het fjord met diverse gletsjermonden die uitkwamen in het fjord zorgden voor fantastische foto’s. Op een gegeven moment heb ik de camera weggelegd en ben ik met een kop thee heerlijk voor het raam in de lounge gaan zitten en heb ik genoten van deze prachtige cruise. We eindigden in Rypefjord (30 kilometer lang) met de Eielson Gletsjer aan het einde. Net na het diner kwam de melding dat de zon onder ging en prachtige kleuren op de bergen liet zien, dus nog snel even naar buiten en genoten van een prachtige zonsondergang.
4. Rypefjord (dag 5)
Vanochtend een landing in Rypefjord, een plaats waar de naam zelf, ‘Rype’, een eerbetoon is aan de sneeuwhoen, een veelvoorkomende vogel in de regio. De toendra was rood-oranje gekleurd en ik was op pad met o.a. de fotograaf aan boord. We kregen uitleg over hoe bepaalde foto’s te maken en waar op te letten, totdat er ineens een muskusos werd gespot. De ‘fotocursus’ stopte spontaan en we gingen op pad om de muskusossen beter in beeld te krijgen. Deze waren wat ‘verlegen’ en we hebben een aardig eind moeten lopen om deze dieren uiteindelijk weer terug te vinden en te kunnen zien. Het was een prachtige landing en zo bijzonder om deze dieren in het wild te spotten!
© Marius Kubler
In de middag maakten we een landing in Harefjord, die zijn naam dankt aan de poolhazen die hier veelvuldig voorkomen. Onze gids had dan ook maar één doel, de poolhaas vinden. Terwijl we echter in rap tempo de berg beklommen met een fantastisch uitzicht over het fjord, zagen we ook een hele grote groep muskusossen. Deze lieten we met rust zodat medereizigers die niet zo goed meer kunnen wandelen deze muskusossen vanaf het water konden zien. Na een flinke klim zagen we echter een eenzame muskusos die niet al te bang was, waardoor hij prima aan het passeren was voor de foto’s. Ineens zag de gids toch echt iets heel erg wits in het landschap. Na goed kijken met een verrekijker kwam de conclusie; een poolhaas! Deze stond op mijn bucketlist en ondanks dat het beestje heel ver weg zat, heb ik hier echt ontzettend van kunnen genieten.
5. Harefjord (dag 5)
In de middag maakten we een landing in Harefjord, die zijn naam dankt aan de poolhazen die hier veelvuldig voorkomen. Onze gids had dan ook maar één doel, de poolhaas vinden. Terwijl we echter in rap tempo de berg beklommen met een fantastisch uitzicht over het fjord, zagen we ook een hele grote groep muskusossen. Deze lieten we met rust zodat medereizigers die niet zo goed meer kunnen wandelen deze muskusossen vanaf het water konden zien. Na een flinke klim zagen we echter een eenzame muskusos die niet al te bang was, waardoor hij prima aan het passeren was voor de foto’s. Ineens zag de gids toch echt iets heel erg wits in het landschap. Na goed kijken met een verrekijker kwam de conclusie; een poolhaas! Deze stond op mijn bucketlist en ondanks dat het beestje heel ver weg zat, heb ik hier echt ontzettend van kunnen genieten. 
6. Rødefjord en Røde Ø (dag 6)
Deze locatie dankt haar naam aan de rode rotsen die deel uitmaken van de bergen aan de westkant van het fjord. Naast deze bijzondere kleuren wordt het eiland omgeven door immense ijsbergen (ook wel het ijsberg kerkhof genoemd) die van de enorm grote Daugaard Jensen Gletsjer afkomstig zijn. We maakten een zodiac cruise rondom het eiland en tussen een aantal ‘kleinere’ ijsbergen. We moesten goed opletten niet te dichtbij te komen, omdat deze ijsbergen zeer instabiel zijn en kunnen afbreken of omvallen in secondes. Na de zodiac cruise gingen we aan land en konden we genieten van de meest bijzondere ijsbergen en het prachtige zonnetje.
7. Ittoqqotoormiit (dag 7)
Na zoveel dagen omringd te zijn geweest met natuur hebben we de laatste dag het dorpje Ittoqqotoormiit bezocht met ongeveer 350 inwoners. Het dorpje bestaat ongeveer 100 jaar (in 1925 gesticht) toen een groep kolonisten vanuit Tasiilaq verder naar het zuiden trokken op zoek naar nieuwe jachtgebieden. De fjorden van Scoresby Sund zijn rijk aan zeehonden, ijsberen, narwallen en het is nog steeds een plaats waar de lokale bevolking jaagt. We kregen een plattegrond en konden op eigen gelegenheid het dorp verkennen. Ik heb het museum bezocht, de kerk bekeken en veel rondgelopen. Ik ben op een poolhaasje gestuit (per ongeluk en totaal niet voorbereid, geen foto’s van kunnen maken) en daarnaast heb ik het weerstation bezocht. Ik vond het een leuke afsluiting van deze prachtige reis!