Eind mei maakten Monique en ik een bijzondere reis naar het Arctisch gebied, naar het afgelegen Spitsbergen. Met Oceanwide, een Nederlandse expeditierederij, voeren we langs het westelijke en noordelijke deel van deze eilandengroep. Het was voor ons een enorm bijzondere ervaring en we kregen antwoord op verschillende vragen die we over dit gebied hadden. Hoe zijn de landschappen? Hoe is het om het unieke wildlife daar te zien? En hoe gaat zo'n expeditiereis überhaupt in zijn werk? Tijdens een expeditiereis ben je afhankelijk van weersomstandigheden, de ijscondities en de aanwezigheid van ijsberen. Afhankelijk daarvan maak je zodiaccruises of landingen. Bij een landing ga je aan wal en maak je een wandeling (keuze uit verschillende niveaus) met expeditieleden. We hebben enorm veel gezien en in dit blog geef ik een klein overzicht van de landingen die wij hebben gedaan.

Nadat we in de ochtend langs de Lilliehookbreen (een prachtige gletsjer) en het drijvende ijs voeren, vertrokken we na de lunch (rond half 3) met de zodiacs naar Ny-Ålesund. In Ny-Ålesund kregen we eerst even de tijd om zelf rond te lopen binnen de gemarkeerde paden. Deze gemarkeerde paden zijn er om ervoor te zorgen dat de kwetsbare omgeving in tact blijft. Ny‐Ålesund, kent zo'n 40 permanente bewoners en wordt beheerd door het bedrijf Kings Bay (vanuit de Noorse overheid). Dit om onderzoek te doen in het gebied, cultureel erfgoed te behouden en een groene community te ontwikkelen! We kregen de mogelijkheid een souvenirwinkeltje te bezoeken en het Ny-Ålesund museum. Het museum heeft gratis entree en er is geen personeel aanwezig, dus je kunt er geheel op eigen gelegenheid doorheen lopen.

Vervolgens konden we kiezen uit twee wandelingen. Wij kozen voor een korte wandeling naar de zendmast, aan het water. Het was een super gaaf landschap met arctische toendra en spitse bergen. Wellicht dat het heerlijke weer, met heldere blauwe hemel, ook meewerkte aan dit adembenemende gevoel wat ik ervaarde bij Ny-Ålesund. We hadden ons zelfs te warm aangekleed, want het was zo’n 7 graden en het zonnetje scheen de hele middag. Ook stond er amper wind. De halve middag heb ik dus zonder mijn ski jas rondgelopen. Enkel thermokleding, skibroek en een extra vest had ik nog aan. Handschoenen en muts waren dus niet nodig. Ny-Ålesund had mij erg verrast, ik vond het een prachtige plek. Rond kwart voor 6 waren we weer aan boord van het Hondius schip van Oceanwide.

Rond 9 uur in de ochtend maakten we een uitstapje naar Gullybukta, omdat daar een groep walrussen zou zitten. Gullybukta is trouwens een baai in de Magdalenefjord, een van de vele fjorden die Spitsbergen kent. Het was weer een dag met blauwe lucht en met graden boven nul. We maakten een kleine wandeling naar een walrus kolonie op het strand en liepen in één lijn met de groep achter elkaar. Er liep één expeditielid vooraan en één achteraan, wel zo veilig. We zagen de gigantische beesten half slapend in de zon op elkaar en tegen elkaar aan. In totaal waren het ongeveer 35 mannetjes. Alleen mannetjes. Er werd verteld dat de vrouwtjes en hun jongen zich vaak afzonderen van de groep. Het leek tevens een beetje te warm voor de blubberige walrussen, ze wapperden af en toen met hun vinnen of bedekten hun gezicht tegen de felle zon. Wat een beesten, met die grote slagtanden!

We gingen aan land in een ander gebied van de Magdalenefjord en maakten hier een wandeling met sneeuwschoenen van ongeveer 2 kilometer. Het was een mooie wandeling en we hadden prachtig weer alweer. Het was zelfs zo’n 10 graden en volop zon. Dus je kunt wel geloven dat er een extra laag kleding uit ging. De wandeling ging langs een prachtig half gesmolten meer met een smaragdgroene kleur. De wandeling was gemakkelijk met af en toe een kleine uitdaging vanwege de sneeuwschoenen en het wegzakken in de sneeuw. Dat maakte het juist wat leuker vond ik. Een beetje extra avontuur. De omringende bergwereld en witte besneeuwde omgeving blijft fascinerend wanneer je er in rondloopt.

Na het ontbijt vertrokken we naar Amsterdamøya waar we een landing maakten gevolgd door een wandeling. Toen we aankwamen moesten we goed opletten met uitstappen, over gladde stenen liepen we iets omhoog waar vervolgens een half bevroren meer verscheen met enorm groen water/ijs. Vanwege de laaghangende dichte bewolking tegen de bergwanden ontstond er een hele gave sfeer. Het had iets mysterieus. Er lagen op deze locatie ook enorm veel boomstammen. Er werd verteld dat dit drijfhout was dat vanuit Siberië met de stroming helemaal op deze plek terecht kon komen. Bijzonder om dat hier zo aan te treffen, als je op een vlakte staat met voornamelijk ijs en sneeuw. We maakten een kleine wandeling langs het meer met sneeuwschoenen. Vervolgens konden we ook kiezen om op de terugweg nog verder een heuvel/bergje op te lopen. Dat hebben we gedaan en langzaam klaarde het ook op. Weer blauwe luchten en wat een uitzicht hadden we op deze heuvel! Aan de ene kant zag je het fjord en de spitse bergtoppen en aan de andere kant zag je het blauwe meer en de zee die door een smal stuk land van elkaar gescheiden werden. Althans, zo leek dat vanaf de top. 

's Middags bezochten we de historische Nederlandse walvisjagersplaats Smeerenburg (ook gelegen op Amsterdamøya). Smeerenburg was een nederzetting van Nederlandse walvisvaarders. Op het hoogtepunt had de plek zo’n tweehonderd inwoners. Er stonden hier talloze blubberovens die werden gebruikt voor het koken van walvisvlees om er vervolgens olie van te krijgen. Deze olie werd ook wel walvistraan genoemd en werd gebruikt als lampolie en bij het bereiden van zeep. Ook werd het gebruikt in kaarsen en als smeermiddel. Door opkomst van andere oliën en gasverlichting ging de walvistraan als brandstof verloren. Op het strand dat we bezochten waren de restanten van de blubberovens nog te zien. Een bizar idee was het wel om hier te staan met die geschiedenis in je gedachten. Tijdens deze landing bezochten we ook nog kort een walrussen kolonie. Voor mijn gevoel konden we echt enorm dichtbij komen en de gigantische dieren rustig observeren. Ondertussen verdween de zon achter de wolken en het werd echt koud. Er stond een vrij harde en snijdende wind. Zo werden we zelf getuige van het omslaan van het weer. Wees altijd voorbereid!

Dit was weer een ochtend landing. We maakten hier een wandeling in de St Johnsfjord, in de buurt van de Gaffelbreen. We wandelden een berg op waar we eerst langs een oude ‘trappers hut’ kwamen. Vroeger werd vanuit deze hut gejaagd op ijsberen. Ze lokten ijsberen op allerlei wreedaardige manieren (ik zal je de details besparen) in de val. Nu wordt de hut ook af en toe gebruikt maar dan enkel door onderzoekers, geen zorgen. Ik kan het mezelf amper voorstellen, dat mensen hier in deze barre omstandigheden nog steeds gebruik van maken. Tijdens de route verder de berg op, zagen we verschillende soorten vegetatie en kregen we daarbij uitleg van de expeditieleden. We spotten kleine bloemetjes en zelfs bomen. Althans, bomen zijn eigenlijk gewoon kleine plantjes. Mini boompjes van een paar centimeter. Het eindpunt van de wandeling was een gaaf uitzicht over een enorme gletsjer. Daarna liepen we de weg weer terug over sneeuw, zacht mos en rotsachtige ondergronden. Er was aan het einde de gelegenheid om het water in te duiken. Die arctische ervaring hebben we toch maar overgeslagen. Enkele anderen waren wel zo moedig om dat te doen.

Wij bieden verschillende expeditiereizen naar Spitsbergen aan. Er zijn verschillende soorten reizen die variëren van reizen van een week tot aan twee weken. Ook bieden we expeditiereizen aan naar andere Arctische en Antarctische gebieden. Kies een avontuurlijke reis die bij jou past. En mocht je er niet uitkomen dan adviseren wij je natuurlijk al te graag!