Om meteen met de deur in huis te vallen, de Townships in Afrika waren speciale woongebieden buiten de stad voor de niet-blanke inwoners, zwarte bevolking, kleurlingen en Indiërs. Het zijn de buitenwijken die een overblijfsel zijn van de onderdrukking voor deze bevolkingsgroep die jaren heeft geduurd. Grote delen ervan bestaan nog uit hutjes met golfplaten daken, maar er worden ook steeds meer huizen gebouwd en de infrastructuur en dienstverlening wordt verbeterd. In dit reisblog vertel ik je meer over mijn ervaring in deze gebieden.
Voor het eerst in Soweto
Mijn eerste bezoek was begin 2005, we hebben ons door een gids laten rondleiden in Soweto. Gewoon om te kijken hoe het eruitziet. Waar heeft Mandela gewoond? En waar is het Hector Pieterson museum? Ik wilde graag proberen om hier de strijd te voelen die hier heeft plaats gevonden tijdens de Apartheid in de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw. Ik was zelf politiek geïnteresseerd in de Apartheid en onrecht in de wereld. Zo kan ik me nog goed herinneren dat er in Nederland een actie was waarin er een oproep werd gedaan om Outspan sinaasappelen die uit Zuid Afrika kwamen te boycotten, en meer van dat soort acties. Door het museum lopend kwamen deze herinneringen weer naar boven. Vandaag de dag heb ik al veel gelezen over Zuid-Afrika en Nelson Mandela en kan ik de situatie nog beter begrijpen.
Fietsen door Soweto
Tijdens het tweede bezoek dat ik aan Soweto bracht, sliepen we bij Lebo Soweto backpackers. Vanuit hier worden rondleidingen op fiets door Soweto aangeboden met een gids. Je gaat per fiets door deze township en komt in alle wijken van Soweto. Niet alleen door de wijken van de bovenklasse, maar ook juist door de straatjes van de onderklasse. Want ook in Soweto zie je de verschillen tussen arm en rijk net als overal in Zuid Afrika. Men laat je zien dat je hier snoepjes koopt per stuk en laat je het plaatselijk bier proeven zoals het veel in de townships wordt gebrouwen. Je kunt zien aan een vlag, bak die bij de omheining wordt geplaatst of het bier al klaar is voor gebruik. Tijdens de tocht wordt er dus veel verteld hoe het gaat in zo’n township. Er wordt veel gebraaid op straat en iedereen kan hier dan iets van kopen.Uiteindelijk kom je tijdens de fietstocht op het plein van het Hector Pieterson museum terecht. Hector Pieterson werd op 16 juni 1976 neergeschoten en vermoord en staat symbool voor de Apartheidsstrijd in die jaren. Vilakazi street is de straat waar Nelson Mandela heeft gewoond samen met Desmond Tutu. Deze ligt vlakbij het museum.
Wandelen en fietsen door Alexandra
Later hebben we nog een keer een wandeltour door Alexandra, een minder bekende township bij toeristen, gedaan. Dit was met een plaatselijk gids die deze township goed kende. Eerst gingen we een stuk in een taxi zoals de mensen die gebruiken. Dat betekent dus zitten in een Toyotabusje met wel 10 man. In Zuid-Afrika maak je duidelijk aan een taxichauffeur waar je heen wilt door middel van gebarentaal, bepaalde tekens. Je geeft aan met je vingers waar je naar toe wilt, duim omlaag, één vinger omhoog etc. Er wordt uitgelegd wat al die tekens betekenen. Soms komt er iemand via de achterklep naar binnen en soms moet het halve busje uitstappen om iemand eruit te laten. Wat Soweto vroeger was is nu Alexandria. Best wel gevaarlijk en niet aan te raden om dit zonder gids te doen. Ook hier hebben we bij een plaatselijke fietshandelaar de fietsen opgehaald en van Alexandria de minder mooie kanten gezien. Zo zagen we ook het rasta dorp aan de rand van de township, en het leven hier waarbij het puur om overleven gaat. Daarnaast zagen we hier ook de kant waar men het beter voor elkaar heeft. We hebben gegeten in een soort restaurantje. Je kunt aangeven wat voor vlees je wilt, worst, spiesje of lapje vlees. Je mag het zelf kruiden en daarna wordt het op het vuur gelegd. Je eet dit met maïspap, en met je handen. Het was al met al een bijzondere ervaring.
