Kong Karls Land
Kong Karls Land, een groep eilandjes, ligt een aardig eind naar het oosten vanaf Spitsbergen gezien, ruim honderd kilometer van de oostkust van het hoofdeiland. De grootste eilanden van deze miniarchipel zijn Svenskøya (Zweeds Eiland, 20 km lang) en Kongsøya (40 km lang). Beide eilanden zijn van elkaar gescheiden door de Rivalensundet.
De Siberische golfstroom transporteert zeer koud oceaanwater naar deze contreien. Kong Karls Land ligt vaak ingeklemd tussen het drijf- en pakijs. Het is een hels karwei voor schepen om daar door heen te komen.
Op de eilanden komen geen ijskappen voor. De ondergrond van Kong Karls Land bestaat uit sediment uit de geologische tijdperken Trias, Jura en Krijt, bedekt door basaltlava uit het Tertiair.
De eilandengroep is één van de belangrijkste kraamkamers voor ijsberen ter wereld. Reeds in 1939 stelde Noorwegen hier een ijsberenreservaat in. De ijsberen werden door de jacht in hun bestaan bedreigd. Thans maakt de miniarchipel deel uit van het Nordaust-Svalbard Naturreservat. De regels zijn hier zeer streng.
Niemand mag aan land gaan. Voor scheepvaartverkeer geldt een restrictie tot 500 m uit de kust. Ook vliegtuigen en helikopters moeten hier hoger dan 500 m vliegen
In de Olgastretet, de zeestraat tussen Kong Karls Land en Barentsøya, bestaat er een kleine kans op het waarnemen van de Groenlandse walvis, die aan het einde van de 19e eeuw bijna uitgestorven was door de fanatiek jacht op deze dieren.
