Wat doe je als het weer je in de steek laat en er voor de hele dag buien worden voorspeld? Een activiteit bedenken waarbij je droog blijft, in ons geval het rijden van een autoroute. En wat was het prachtig! In principe wilden we de route van Lysebotn naar Oanes rijden en de meest praktische manier om dat te doen is om de fjordcruise van Oanes naar Lysebotn te nemen en terug te rijden. Al varend door de Lysefjord heb je dan uitzicht op de Preikestolen, als het weer meezit tenminste. In ons geval was dat niet zo geweest, het was op die dag vrij mistig in de fjord. Met slecht weer wordt de prachtige fjordcruise dan meer een ferry en dat vonden we zonde. We besloten om de weg naar Lysebotn dus heen en terug te rijden. Als je na de heenweg wisselt van bestuurder, kan de ander terugrijden en heb je dus allebei de kans om wat beter om je heen te kijken.
Langs Gloppedalsura
Vanuit Oanes Lysefjord Hyttegrend was het een kort stukje naar de ferry van Oanes naar Lauvvik. De ferry gaat twee keer per uur, op kwart over en kwart voor. We moesten een kwartiertje wachten en reden rustig de ferry op. Een korte overtocht van 8 minuten, waarbij we in de auto bleven. We reden via Lauvvik over de weg 508 en vervolgens namen we weg 45. Bij Byrkjedal namen we de afslag naar weg 503. De eerste stop werd Gloppedalsura, onderdeel van het grotere Magma Geopark. Dit is een bijzonder punt aan de weg met een enorme rotspartij die naar beneden is gekomen. Overal waar je kijkt liggen enorme rotsblokken, met de weg in het midden. De weg leek haast wat misplaatst in dit ruige landschap van natuurgeweld. De mist in dit dal maakte het allemaal nog wat extra mysterieus.
Korte stop bij Byrkjedalstunet
We reden de weg weer terug naar Byrkjedalstunet. Een boerderij dat een beeld geeft van het leven van de Noren vroeger. Maar de meeste mensen komen hier waarschijnlijk voor de grote winkel met allerlei koopwaren: souvenirs, delicatessen (niet zozeer alleen Noors), handgemaakte kaarsen en warme kleding. We vervolgden daarna onze weg weer via weg 45 en gingen vervolgens links op de Fv975. De weg begon hier zo langzamerhand steeds meer te slingeren. We kwamen onderweg nog een kudde schapen tegen, die geen probleem leken te hebben met het ophouden van het verkeer. Dat er hier een kleine file van auto’s door ontstond was voor ons geen probleem, we vermaakten ons met het kijken naar de herders die de kudde in bedwang probeerden te houden.
Slingerend langs verschillende uitzichtpunten
Toen dat uiteindelijk gelukt was, sloegen we weer linksaf naar de Fv986. Deze weg loopt uiteindelijk helemaal door tot aan Lysebotn, waar de fjordcruise aankomt. Hadden we de fjordcruise genomen, dan hadden we deze weg andersom gereden vanaf Lysebotn. De weg is een stuk smaller, maar daar hebben de wegenbouwers rekening mee gehouden: regelmatig is er een verbreding in de weg waar men elkaar kan kruisen. Wát een fantastische uitzichtpunten kwamen we tegen. We stopten op verschillende plekken. Des te verder je komt, des te rotsachtiger het landschap begint te worden. Stompe rotsen bedekt mossen en grassen in uitzinnige kleuren, de herfst is absoluut een prachtige tijd om Noorwegen te bezoeken. Het landschap oogt haast als een toendra. Aan het eind van de Fv975 vind je het startpunt van de wandeling naar de Kjeragbolten, voor ons iets te gortig, en daarnaast hadden we de vorige dag al de Preikestolen gelopen. Als je vanaf hier doorrijdt, ga je via een weg met 27 haarspeldbochten naar Lysebotn. We verwisselden aan het einde van de weg van rijder. Dat we de route twee keer reden, was wat mij betreft geen probleem. Het landschap waar we die dag doorheen reden, wordt nooit saai.
